Daha önceki paylaşımlarından birinde de bahsetmiştim. Anne babalara “Çocuğunuzun veya çocuklarınızın şu anda olduğu yaşınıza dair neler hatırlıyorsunuz?” sorusunu seanslarda özellikle sorarım. Bu soruyu sorma nedenimi ortaya koyan; biraz öfke, biraz hüsran, biraz da kendini anlatamamanın çaresizliğiyle sarfedilmiş, çocuk perspektifinden bir cümleyi bu gün paylaşmak istedim: “Kendilerini iyi ebeveynler olarak görüyorlar; çünkü kendilerini, kendi ebeveynleri ile kıyaslıyorlar.”
〰️
Anne-babalarımızdan gördüğümüz ebeveynlik biçimini her ne kadar değiştirmiş, güncellemiş, belki kendimizce iyileştirmiş olsak da bu yaklaşımlar çocuğumuzun ihtiyacı ile örtüşmeyebiliyor. Bazen bu sebeple, kendi çocukluğumuzun sahip olmasını arzu ettiğimiz ebeveyn yaklaşımını sergileyip, çocuğumuzda neden işe yaramadığını uzun uzun düşünürken bulabiliyoruz kendimizi…
〰️
Her çocuğun ihtiyacı biriciktir ve durumlara özel biçimde şekillenir. Bu bağlamda; anne babaların odak noktası kendi ebeveynlerinin daha güncel ya da daha iyi versiyonları olmaya çalışmak yerine, çocukların ihtiyaçlarını anlamak ve bu ihtiyaçları gidermeye çalışmak olmalıdır…
