Bir başkası üzülmesin isterken o esnada bize ne oluyor?
Üzmekten imtina ederken biz nasıl hissediyoruz?
Kendimizi nereye konumlandırıyoruz?
***
Kendi duygumuzu duyumsayabiliyor muyuz o sırada; yoksa yok sayıyor, bastırıyor ya da duygumuzu küçültüyor muyuz?
Üzmekten imtina ederken kendimizi ihmal ediyor muyuz?
İsteklerimiz, arzularımız bu sistemde nereye konumlanıyor?
Erteleniyor mu, rafa mı kalkıyor?
Önceliklerimiz kendimizden sapıyor mu?
***
Bedenimizde bir farklılık oluyor mu?
Daha uyarılmış şekilde dışa mı dönüyoruz, yoksa daha fazla içimize dönüyor ve küçülüyor, kapanıyor muyuz?
***
Başkalarını üzmemeyi istemek bize nasıl hissettiriyor?
Bu bize iyi geliyor mu?
***
Farkındalıkla…
Uzm. Psk. Emine KAYA BİCAN
